Strona główna » Aktualności

28-05-2013

Alfabet Piotr Reissa cz. I

 Losu nie można zaprogramować: poukładać ważnych zdarzeń, przeżyć, ludzi, ocen i faktów w sztywno ustalonej kolejności - jak w alfabecie. Na papierze jednak jest to możliwe. Zapraszam więc do lektury.

A – jak Adrian i Anika, czyli moje ukochane dzieci. Najważniejsze dla mnie jest ich szczęście, zdrowie i spokojna przyszłość. Być może syn pójdzie w moje ślady, ale nie za wszelką cenę. Córce wróżę karierę tancerki, bo dryg do tego ma niemały;
 
Akademia Reissa - szkółka piłkarska, moje oczko w głowie. Od zawsze moim marzeniem było szkolić dzieci i przekazywać im swoją wiedzę i doświadczenie; Obecnie Akademia jest jedną z największych szkółek w Europie Środowo-Wschodniej - to ponad pięćdziesiąt lokalizacji w całej Wielkopolsce, a w 1200 treningach w miesiącu bierze udział niemal 2500 zawodników;
 
angielska liga – moja ulubiona. Przemawia za nią tradycja, atrakcyjność i zainteresowanie futbolem. Chociaż nie udało mi się zagrać w Premier League, to wielokrotnie na jej meczach bywałem. Imponują mi tamtejsze stadiony i meczowe oprawy, także kibice i poziom rozgrywek. W kwietniu 2009 podczas pięciodniowego pobytu obejrzałem pięć spotkań z udziałem najlepszych: Chelsea Londyn, Liverpool FC, Manchester United, Arsenal Londyn, FC Everton i Tottenham Hotspur:
 
Athletic Bilbao – pierwszy rywal mojego Kolejorza w Pucharze Mistrzów; byłem 14 września 1983 r. na Bułgarskiej, gdy Lech zwyciężał Basków 2:0. W rewanżu na San Mames - było już gorzej;
autorytet – słowo często dziś nadużywane. Dla mnie na pewno był nim papież Jan Paweł II; cały czas wzoruję się też na swoich rodzicach;
 
B – jak Babcia Rózia. Mój życiowy anioł i opiekun, to ona zajmowała się mną, gdy rodzice byli w pracy, ona kupiła mi pierwsze piłkarskie buty i na drutach „udziergała” mój pierwszy niebiesko-biały szalik. Mieszkała z nami do końca swych dni;
 
Barcelona – słynny hiszpański klub, z którym Lech stoczył pasjonujące mecze jesienią 1988 w PEZP. Siedziałem wówczas na sektorze 12, żyłem przez 120 minut nadzieją na awans i pokonaniem światowego giganta. Płakałem po przegranych rzutach karnych, jak niemal każdy widz tego dnia na Bułgarskiej;
 
Barczak Hieronim – jedna z legend Kolejorza, długoletni jego kapitan i znakomity obrońca. Po latach w sezonie 1990/91 był moim opiekunem w rezerwach Lecha. Rekordzista Kolejorza w liczbie ligowych występów;
 
barwy klubowe – niebiesko-białe Kolejorza, identyczne miały Hertha Berlin i MSV Duisburg. Kotwica Kórnik i SpVgg Greuther Fürth zielono-białe, a Amica zupełnie inne. Czy kogoś dziwi, że niebieski jest moim ulubionym kolorem?
 
Bereszyński Przemek – najlepszy przyjaciel z boiska. Do dziś możemy na siebie liczyć. Nie raz bardzo mi pomógł, tego się nie zapomina. Cieszę się, że dziś trenuje młodzież w Kolejarzu;
 
Białas Edmund – postać dla mnie niezapomniana. Mój pierwszy trener i wielki piłkarski autorytet. Wiedziałem jak znakomitym był przed laty piłkarzem Kolejorza, że poświecił właśnie jemu całe swoje życie. Jako trener był przede wszystkim świetnym praktykiem i zawsze demonstrował najmłodszym adeptom swoje piłkarskie rzemiosło. Zapamiętałem go jako wspaniałego człowieka i pedagoga;
 
Borussia Mönchengladbach – moje pierwsze zetknięcie z Bundesligą. Wówczas - rywal Lecha w Pucharze UEFA. Kibicowałem Kolejorzowi już na dobre. Po sensacyjnym remisie na wyjeździe, liczyłem na niespodziankę i awans. Niestety, tak jak wszystkich kibiców załamała mnie samobójcza bramka. Stracone złudzenia;
 
bramki - esencja futbolu. Ważne, gdy się je zdobywa, nieważne - jakiej urody. Zdobyłem ich wiele, głównie nogą z akcji, ale też po uderzeniu głową, po rzutach wolnych i karnych. Dla Kolejorza było ich 136, w tym 109 w ekstraklasie, 4 w II lidze, 20 w Pucharze Polski, 2 w Pucharze Ekstraklasy i 1 w Pucharze UEFA. Chciałbym kiedyś po swoim celnym trafieniu usłyszeć jeszcze południowoamerykańskie: Goooooooooooooolllllllllll!!!!!!!
 
Bułgarska – mój drugi dom. To tu w Lasku Marcelińskim, gdy stadion był dopiero w planach kopałem już piłkę i rozegrałem niejeden młodzieńczy mecz, z uwagą obserwowany przez mojego ojca. Na moich oczach wybudowano obiekt, dziś od kilku lat modernizowany. Szkoda, że nigdy na nim nie zagrałem w reprezentacji kraju. Innych, ważnych meczów na Bułgarskiej rozegrałem naprawdę sporo;
 
Bundesliga – debiutowałem w niej w barwach Herthy Berlin 11 grudnia 1998. Strzelonym golem przyczyniłem się do wyjazdowej wygranej 4:0 nad HSV Hamburg. Grałem też w MSV Duisburg i w drugoligowym SpVgg Greuther Fürth.
 
C – jak charytatywne akcje, to dla mnie naturalne, że trzeba pomagać słabszym, biedniejszym, pokrzywdzonym przez los. To wielka sprawa uczestniczyć w radości, jaką na co dzień małym podopiecznym sprawia Fundacja „Mam Marzenie”;
 
Chazar Lenkoran - azerski klub, któremu strzeliłem swą jedyną bramkę dla Kolejorza w europejskich pucharach. Wszedłem w 74 min za Hernana Rengifo i dziesięć minut później ustaliłem wynik spotkania na 4:1. Gola zdobyłem także w Hercie w wygranym 3:1 na Stadionie Olimpijskim meczu z Amicą Wronki, też w Pucharze UEFA;
 
Chelsea Londyn – klub, którego stadion Stamford Bridge odwiedziłem jako pierwszy. Można zazdrościć takich wspaniałych obiektów, a londyńskiemu klubowi piłkarzy, jacy grają w jego składzie;
 
chusteczki - specyficzny rekwizyt kibicowski, za pomocą, którego pożegnano po przegranym z Dyskobolią meczu trenera Libora Palę. Zapewniam jednak, iż w Poznaniu nikt za nim nie płakał;
 
Cracovia – wielce zasłużony dla polskiej piłki klub, jedyny - obok Szczakowianki Jaworzno, Siarki Tarnobrzeg, Hutnika Kraków, Jagiellonii Białystok i Piasta Gliwice - pierwszoligowiec, przeciwko któremu grałem i nie dałem rady strzelić gola.
 
Cruyff Johan – wielki piłkarz i wielki trener, który był już w drodze do naszego „słynnego” tunelu prowadzącego do szatni, pogodzony z sensacyjną porażką swojej Barcelony z Lechem. Na jego szczęście ostatni strzał lechity trafił w poprzeczkę, ratując mu posadę i przywracając naturalny kolor skóry. Mam nadzieję, że „boski Johan” na zawsze zapamiętał słowo LECH;
 
czerwona kartka - tej kary nigdy nie doświadczyłem, bo nie byłem boiskowym brutalem. Za faule na mnie kilku graczy wyleciało jednak z boiska;
 
D – jak debiuty, czyli moja specjalność: debiuty jak marzenie. Niemal zawsze zdobywałem gole w swym pierwszym spotkaniu. Tak było w trampkarzach w zwycięskim 1:0 z Piastem Kobylnica, w debiucie z Lechem w ekstraklasie, w Pucharze Polski i nawet w II lidze. W debiucie w reprezentacji i w Hercie Berlin, również w pierwszym swym występie w europejskich pucharach przeciwko Amice Wronki;
 
Dembina - czyli Jacek Dembiński, znakomity kolega i piłkarz. Zawsze zachowuje spokój i trudno go wyprowadzić z równowagi. Dziś gra w oldbojach Lecha. Szkoda, że tak nijako pożegnano go w Kolejorzu. Mam nadzieję, że nie będzie to swoistą regułą?
 
Dębiec - legendarna dzielnica Poznania, miejsce narodzin Lecha i siedziba stadionu, na którym zacząłem kibicować ukochanemu klubowi i grałem jako junior. Wspomnień czar...
 
dom rodzinny - to ważne miejsce dla każdego człowieka. Ja miałem go najpierw na Rycerskiej, gdzie zawsze panowała wspaniała atmosfera, radość, serdeczność i bliskość. Dziś moją oazą spokoju jest dom pod Poznaniem, gdzie spełniają się moje marzenia, gdzie mogę przekazywać dzieciom wartości otrzymane od moich rodziców;
 
dramat - na Bułgarskiej z happy endem, czyli mecz Lecha z Austrią Wiedeń w Pucharze UEFA. Wchodziłem na boisko w 84 min przy remisie 1:1, a skończyło się na wygranej po dogrywce 4:2 i awansie do fazy grupowej, co przed nami uczyniły tylko Amica i Wisła Kraków. Chwalono mnie za tę zmianę, a ja cieszyłem się, że udało mi się poderwać kolegów do zwycięstwa;
 
druga liga - zagrałem w tej klasie rozgrywkowej tylko dla Lecha w 13 spotkaniach i kończąc swoją niemiecką przygodę - 9 razy w barwach SpVgg Greuther Fürth. Wcześniej awansowałem do II ligi z Kotwicą Kórnik, która z przyczyn finansowych ostatecznie nie wystartowała w niej oraz z Amicą Wronki, ale w tym wypadku - na szczęście - wróciłem już do Kolejarza;

Korzystając z tej strony, wyrażasz automatycznie zgodę na zapis lub wykorzystanie plików cookie. Twoja przeglądarka internetowa umożliwia Ci zarządzanie ustawieniami tych plików. Jeśli nie chcesz, by ta informacja wyświetliła się ponownie, kliknij "zgadzam się".